చాలాకాలం క్రితం పశ్చిమ దుబాయ్ నగరంలో అసీం, అనుమ్ అనే ఇద్దరు మిత్రులు ఉండేవారు. చిన్నతనంలో ఎంతో ఆడుతూపాడుతూ జీవించారు. అసీం వాళ్ళ నాన్న ధనవంతుడు. ఆ ఊరిలో ఉన్న ధనవంతుల జాబితా లో మొదటి వాడు. ఇలా ఉండగా అనుమ్ వాళ్ళ నాన్న మధ్యతరగతి వాడు.
చిన్నప్పట్నుంచి అడిగినవన్నీ దొరకటంతో అసీం మొండితనం, తొందరబాటు స్వభావంతో పెరిగాడు. ఇటు అనుమ్ జీవితం లో కష్టాలను ఎదురుకుంటూ నెమ్మదిని, అనుకువను నేర్చుకున్నాడు.
వాళ్లిదరు కొంచెం పెద్దవాళ్ళు అవడంతో వాళ్ళ ఇంట్లోవారిని అడిగి షార్జా నగరానికి బయల్దేరారు. వెళ్లే దారిలో వారికి పేచీ మొదలయ్యింది, ఒకరితో ఒకరు వాదించునేటప్పుడు అసీం అనుమ్ ని చెంప మీద కొట్టాడు.
అనుమ్ తిరిగి మాట్లాడకుండా ఎడారి ఇసుక మీద నా స్నేహితుడు నన్ను కొట్టాడు అని రాశాడు. రాసిన వెంటనే ఇసుకలో కాబట్టి వెంటనే చెరిగిపోయింది.
కొంత దూరం మౌనంగా సాగింది ప్రయాణం. అనుమ్ ఒకచోట ఇసుకలో కూరుకుపోతున్నాడు అసీం గమనించి అనుమ్ ని పైకి లాగి అతని ప్రాణాన్ని రక్షించాడు. వెంటనే అనుమ్ అసీంకు కృతజ్ఞతలు చెప్పాడు.
ఇంకా కొంతం దూరం నడిచినప్పుడు ఒక కొండ కనబడింది వారికి. అనుమ్ ఒక చిన్న రాయితో కొండ మీద ఉన్న ఒక పెద్ద రాతి బండ మీద నా స్నేహితుడు నా ప్రాణం కాపాడాడు అని రాసాడు.
అంతా గమనించిన అసీం అనుమ్ ని ఎందుకు ఇసుక మీద చెడ్డ విషయం రాతి మీద మంచి విషయం రాశాడో అడిగాడు. అందుకు అనుమ్ మన జీవితంలో మంచిని మాత్రమే గుర్తుంచుకుని చెడుని మర్చిపోతే ఎప్పుడు జీవితం సంతోషంగా ఉంటుంది మిత్రమా... నువ్వు నా ప్రాణాన్ని కాపాడిన విషయం నేను ఎప్పటికి మరిచిపోకూడదు అని బండ మీద రాసాను, నువ్వు నన్ను కొట్టిన విషయం నాకు ఎప్పటికి గుర్తుకు రాకూడదు అని ఇసుక మీద రాశాను అని చెప్పాడు.
అసీం అనుమ్ ని కౌగిలించుని తనకి ఒక పాఠం నేర్పినందుకు కృతజ్ఞతలు చెప్పాడు.
No comments:
Post a Comment